Amrita Pritam

Amrita Pritam
This blog explores the poetry of Amrita Pritam. All her original poems are in Punjabi. I've translated them in Hindi. The Hindi translations are relatively straight forward and there are other authors who have translated her work in Hindi. In some cases, where I could, I have translated a few of her poems in English. This is an entirely different task from Hindi translation. I have major reservations and a few misgivings about any attempt to translate poems in general. All of those concerns apply here in full force. I consider these translations as my musings and explorations: they carry no weight and are no substitute for experiencing the poetry in Punjabi. I am acutely aware of the challenges this may pose to even Hindi readers, let alone English ones. I offer no recourse.

Sunday, January 8, 2012

सपने Dreams ਸੁਪਨੇ

सपने


जैसे कोई छोटा सा पंछी
जाकर गहरे कोने अंदर 
एक घोंसला बनाए

दायाँ हाथ मेरा हुआ नशीला
उसकी दो हथेलिओं में बैठा
सपने कईं सजाए 

एक दिन तृप्त हुई उन्गलीयाँ
हथेलिओं की धरती पर
कितने घर घर बनाए

फिर जैसे कोई आलता खेले
मुठ्ठिओं में भर के सपने
मेरी आँखों में उसने लगाए

आलता - red dye used in wedding ceremonies

सालों के साल बीत गए 
रंग हुआ ना फीका इनका
लाखों आसूं आए

सफ़ेद चांदनी साथ ना देवे 
आँखों में खड़े हैं सपने
रात बीतती जाए

: [पैग़ाम]


Dreams


Like a little bird
          finding a nook
          starts a nest
          deep in the sand

My right hand 
          walking drunk 
          builds dreams
          on his palms

Until one day
          playing this way
          I had built many 
          a house on his land

Then as if
          rubbing colors with joy
          he lifted his hands
          and touched my eyes

Over the years
          and through the tears 
          that I have shed
          these colors have not faded yet 

The white moonlight 
          offers no rest
          those dreams stand watch
          in my eyes, while the night crests



ਸੁਪਨੇ


ਜਿਊ ਕੋਈ ਨਿੱਕਾ ਪੰਛੀ ਜਾ ਕੇ
ਡੂੰਘੀ ਸੰਘਣੀ ਰਖ ਦੇ ਅੰਦਰ
ਇਕ ਆਲਣਾ ਪਾਏ

ਸੰਘਣੀ - protected corner

ਸੱਜਾ ਹਥ ਮੇਰਾ ਨਸ਼ਿਆਇਆ 
ਉਹਦੀਆਂ ਦੋ ਤਲੀਆਂ ਵਿਚ ਬੈਠਾ
ਸੁਪਨੇ ਕਈ ਬਣਾਏ

ਇਕ ਦਿਨ ਰੱਜ ਖੇਡੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ
ਤਲੀਆਂ ਦੀ ਉਸ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ
ਕਿਤਨੇ ਘਰ ਘਰ ਪਾਏ

ਫੇਰ ਜੇਵੇਂ ਕੋਈ ਅਲਤਾ ਖੇਡੇ
ਮੁਠਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਭਰ ਕੇ ਸੁਪਨੇ
ਅੰਖਾਂ ਨੂੰ ਓਸ ਲਾਏ

ਵਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਵਰੇੰ ਬੀਤ ਗਏ
ਰੰਗ ਕੋਈ ਨਾ ਖੁਰੇ ਇੰਨਾ ਦਾ
ਲਖਾਂ ਅਥਰੂ ਆਏ

ਚਿੱਟਾ ਚਾਨਣ ਢੋਈ ਨਾ ਦੇਵੇ 
ਅਖਾਂ ਵਿਚ ਖਲੋਤੇ ਸੁਪਨੇ
ਰਾਤ ਬੀਤਦੀ ਜਾਏ


:  ਸੁਨ੍ਹੇੜੇ


No comments:

Post a Comment